Czy dziecko powinno spać z rodzicami?

W czasach, w których tak duży nacisk kładzie się na samodzielność maluchów, spanie z rodzicami wydaje się czymś kompletnie niezdrowym dla rozwoju psychicznego najmłodszych. Po drugiej stronie mamy jednak rodziców, którzy uważają, że bliskość mamy i taty daje maluszkowi poczucie bezpieczeństwa i komfortu podczas snu. Jak to wygląda w rzeczywistości i czy spanie z rodzicami faktycznie jest niekorzystne dla dziecka?

Czy dziecko powinno spać z rodzicami? Nie ma na to pytanie jednej, dobrej odpowiedzi!

To prawda – chociaż wciąż słyszymy o tym, że spanie dziecka z rodzicami jest dla niego szkodliwe, to tak naprawdę nie istnieją żadne badania, które potwierdzałyby tę tezę. Wszystko, o czym dowiadujemy się na ten temat, jest jedynie spekulowaniem. A przecież wspólny sen w jednym łóżku jest mocno zakorzeniony w wielu kulturach na całym świecie! W Afryce matki śpią ze swoimi pociechami przez długie, długie lata – wierząc, że w ten sposób wpływają korzystnie na zdrowie swoich dzieci. Co ciekawe, w Japonii nawet nastolatki śpią czasami w jednym łóżku z rodzicami!

W świecie Zachodu dominuje jednak trend, w którym maluszek powinien mieć własne łóżeczko i spać w nim od pierwszych chwil swojego życia. Często zdarza się nawet tak, że niemowlaki już w pierwszym roku śpią we własnym pokoju, oddalonym od łóżka rodziców. Czy to dobre posunięcie? Większość współczesnych pediatrów jest zdania, że najkorzystniej dla noworodka jest wtedy, gdy przez pierwsze 6 miesięcy śpi we własnym łóżeczku, tuż obok rodziców. I nie chodzi tu wcale o komfort, a raczej bezpieczeństwo dziecka. Jak wynika z badań, spanie dziecka z rodzicami na początkowym etapie jego życia zwiększa ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS). Aby temu zapobiec, maluszek powinien spać na płaskim, twardym materacu, bez poduszki i kołderki, która mogłaby przysłonić jego drogi oddechowe.

Jak spanie dziecka z rodzicami wpływa na jego rozwój?

W momencie gdy dziecko ukończy 6. miesiąc życia, prawdopodobieństwo SIDS spada praktycznie do zera (dziecko jest w stanie już samo podnosić główkę i przemieszczać się na boki podczas snu). Nie ma już wówczas żadnych przeciwwskazań do spania razem z rodzicami. A po co w ogóle praktykować taki rytuał? Okazuje się, że może mieć on wiele korzyści – zarówno dla malucha, jak i dla rodziców:

bliskość i poczucie bezpieczeństwa – spanie tuż obok mamy i taty pozwala maluchowi czuć się bezpiecznie i komfortowo, co często przekłada się na spokojniejsze noce, mniej płaczu i rzadziej występujące przebudzenia. Bliskość rodziców pomaga również w regulacji oddechu i rytmu serca dziecka;

wzmocnienie więzi rodzinnych – bliskość fizyczna sprzyja tworzeniu głębokiej relacji i więzi emocjonalnej na całe życie. Dziecko czuje się kochane i akceptowane, co ma ogromne znaczenie dla jego rozwoju emocjonalnego;

lepszy sen dla mamy – wspólne spanie z dzieckiem to często prawdziwe wybawienie dla karmiącej mamy. Nie musi wówczas wstawać do innego pokoju, by nakarmić dziecko. Wbrew pozorom to spora oszczędność czasu i energii, która przekłada się na lepszą jakość snu zarówno dla mamy, jak i dziecka;

harmonia snu całej rodziny - chociaż niektórym może się wydawać, że wspólne spanie może zakłócać nocny odpoczynek rodziców, to w praktyce wiele rodzin odczuwa przeciwny efekt. Z badań wynika, że dzieci, które na noc są oddzielane od matki, mają wyższy poziom kortyzolu we krwi. Z kolei dzięki bliskości dziecko szybciej się uspokaja i później się budzi, co sprawia, że cała rodzina ma spokojniejszą noc;

naturalny sposób na łagodzenie lęku separacyjnego – dzieci w pewnym wieku zaczynają przeżywać lęk separacyjny, który może prowadzić do trudności ze snem. Wspólne spanie to naturalny sposób na łagodzenie tego lęku. Bliskość rodziców pozwala dziecku stopniowo nabierać pewności siebie i odwagi, co z czasem ułatwia przejście do samodzielnego spania.

Jak oduczyć dziecko spać z rodzicami? Wspieranie poprzez budowanie nawyków i poczucia bezpieczeństwa

Nie ma jednej sztywnej zasady, która wskazywałaby, w jakim wieku należy przestać spać z dzieckiem i jak ten proces przeprowadzić. Każdy przypadek jest zupełnie inny, a różne sytuacje życiowe sprawiają, że musimy podchodzić do tej sprawy całkowicie indywidualnie. Ważne jest, aby podążać za potrzebami dziecka i dobrać taki moment, który będzie w pełni zaakceptowany przez malucha.

Najważniejszym krokiem do oduczania dziecka spania z rodzicami jest zapewnienie mu własnego, przytulnego miejsca do spania. Warto zwrócić uwagę na to, aby łóżeczko było wygodne, a sam pokój sprzyjał relaksowi i wypoczynkowi. Dobrze jest też pomyśleć o detalach – ulubionej pościeli z motywem bajkowym, przytulance oraz delikatnym świetle nocnym, które stworzy przyjemną, ciepłą atmosferę.

Pamiętajmy też o tym, że dzieci uwielbiają rutynę, dlatego stały rytuał przed snem może znacząco ułatwić proces przechodzenia do samodzielnego spania. Wprowadzenie powtarzalnych czynności, takich jak kąpiel, czytanie książeczki czy przytulanie, pomoże dziecku zrozumieć, że zbliża się czas snu. Regularność daje poczucie stabilności i bezpieczeństwa, co sprzyja uspokojeniu przed snem. Bądźmy też konsekwentni we wprowadzaniu zmian, tak aby dziecko mogło powoli dostosowywać się do nowej sytuacji.

Szukasz pomysłów na stworzenie przytulnego kącika do snu dla swojego malucha? Koniecznie sprawdź nasze inspiracje w Polskich Kołdrach!